Een stoere vrouw, zo kun je Saskia Schriemer wel omschrijven. Eentje die houdt van het kappersvak, maar vooral ook van uitdagingen. Elf jaar geleden trok ze de stoute schoenen aan; ze nam ontslag bij haar toenmalige werkgever en besloot als zelfstandige aan de slag te gaan. Ze kwam niet alleen bij mensen thuis terecht, maar ook in de gevangenis waar geen dag hetzelfde en geen verhaal te gek is…

Eigenlijk had Saskia nog niet serieus bedacht waar ze aan begon. “Ik had allerlei instellingen aangeschreven om aan nieuwe klanten te komen: ziekenhuizen en bejaardentehuizen, maar ook (jeugd)inrichtingen en gevangenissen. Pas later ging ik nadenken over de mogelijke impact: was het eigenlijk niet gevaarlijk om gevangenen – ook degenen die vrouwen hebben verkracht en moorden hebben gepleegd – te knippen? Je staat immers met een schaar in je handen. Maar na een gesprek met een kapper van de Penitentiaire Inrichting (PI) Almere wist ik zeker dat dit iets voor mij was.”

Niet veeleisend

Bij diezelfde inrichting werkt Saskia nu al elf jaar. Ze knipt er soms wel zes gevangenen in een uur. “Je moet flexibel en snel zijn. Bij iedere afdeling kom ik eens in de veertien dagen langs. Er hangt een lijst en daar kunnen gevangenen hun naam op invullen. Het verschilt dus iedere keer hoeveel klanten ik heb en ik heb maar beperkt de tijd. Voor de zaken is het natuurlijk voordelig als er veel namen op de lijst staan; per klant krijg ik zo’n tien euro, betaald door de Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI). Daarom kunnen de gevangenen overigens niet heel veeleisend zijn. Ze krijgen eens in de zes weken hun knipbeurt van de overheid en moeten het doen met wat ik binnen korte tijd kan doen. Als ze vaker geknipt willen worden, moeten ze de extra knipbeurten zelf betalen.”

De snelheid van het knippen is overigens niet de enige uitdaging. “Je moet alert zijn. Gelukkig houd ik wel van wat spanning en ben ik niet bang aangelegd. Ook tijdens mijn werk in de gevangenis ben ik nog nooit bang geweest. De meeste mannen zijn doodnormale jongens met wie ik heel leuk contact heb. Maar dat maakt het ook wel eens eng; van de meesten weet ik niet wat ze op hun kerfstok hebben. Zo kwam ik er pas achter dat een van de gevangenen die ik sinds een jaar knip, zijn vrouw en kind heeft vermoord. Dat is écht heftig, kan ik je vertellen. Het leek zo’n nette, aardige man. Terwijl de jongens van wie je het ergste verwacht omdat ze er als gajes uitzien, vaak een goed hart hebben en in een duistere periode maar iets kleins hebben gedaan.”

Noodzakelijk voor de hygiëne

Wat vindt Saskia er eigenlijk van dat gedetineerden eens in de zes weken gratis geknipt worden, terwijl er zo veel mensen onder de armoedegrens leven en vaak niet eens een kapper kunnen betalen? “Dat vind ik een lastige kwestie”, antwoordt ze. “Want veel gedetineerde jongens gun ik het zo. Ze zijn in het verkeerde circuit beland en komen daar moeilijk weer uit. Of ze leven op straat en gaan expres stelen om weer in de gevangenis te komen zodat ze een dak boven hun hoofd hebben. Hen gun ik – net als de mensen die onder de armoedegrens leven – eens in de zes weken een knipbeurt. Bovendien is het nodig voor de hygiëne. Stel je eens voor wat voor zooitje het zou worden als de gevangenen niet naar de kapper zouden gaan!”

Eigen salon opbouwen

Saskia opende onlangs haar eigen salon: Saskia’s Hair & Beauty. “In de gevangenis is geen tijd voor persoonlijke aandacht en een kop koffie. Dat kan ik in mijn eigen salon wel weer bieden. Het mooie is dat ik door mijn werk bij de gevangenis genoeg klanten heb en niet afhankelijk ben van Saskia’s Hair & Beauty. Dat geeft rust. Ik heb genoeg tijd en ruimte om mijn eigen salon rustig aan verder uit te bouwen.”